اثرات محرومیت و محدودیت غذایی بر عملکرد رشد و ذخایر انرژی در تاسماهیان

نوع مقاله : مقاله ترویجی

نویسندگان

گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه گیلان، صومعه سرا، گیلان، ایران.

چکیده

غذا بخش اعظم هزینه­های پرورشی را تشکیل می­دهد و این امر اهمیت مدیریت تغذیه در آبزی­پروری را پررنگ­­تر می­نماید. هدف مطالعه حاضر مروری بر اثر راه­کارهای محرومیت و محدودیت غذایی بر عملکرد رشد و سوخت­های فیزیولوژیک تاسماهیان است. طی دوره­هایی که دسترسی به غذا محدود می­شود، سازماندهی فرآیندهای متابولیک، راه­کار مهمی در استفاده مؤثر از ذخایر انرژی محسوب می­شود. کاهش توده بدنی یکی از پاسخ­های معمول طی دوره­های محرومیت و محدودیت غذایی است که در نتیجه کاهش نرخ متابولیک روی می­دهد. جهت تأمین انرژی برای حفظ سوخت و ساز پایه، کبد نسبت به امعاء و احشاء و عضلات نقش مهم­تری را نشان. ذخایر بدنی در تاسماهیان به ترتیب از گلیکوژن، چربی و در انتها از پروتئین برای تأمین انرژی بسیج می­شوند. گلیکوژن کبد منبع اولیه انرژی در تاسماهیان محسوب می­شود و از این طریق، گلوکز مورد نیاز برای بافت­ها و سلول­ها را تأمین می­کند. با توجه به نقش حیاتی گلوکز در بدن، گلیکوژنولیز و همچنین گلوکونئوژنز از پیش­سازهای غیر کربوهیدراته سطح گلوکز پلاسما را کنترل می­کنند. فیزیولوژی گونه، اندازه، شدت و طول محرومیت و محدودیت غذایی سطوح این منابع انرژی را دچار نوسان می­کنند. قدمت طولانی تاسماهیان این امکان را فراهم کرده که مقاومت بالاتری نسبت به شرایط نامطلوب نشان دهند و قادر به تنظیم متابولیک طی دوره­های کوتاه مدت و بلند مدت گرسنگی باشند. به دلیل دوره­های بلند مدت پرورش، هزینه­های بالای غذا و همچنین رسیدگی نهایی تاسماهیان به ویژه در زمستان لازم است تا برنامه­های زمان­بندی غذایی مناسبی بر اساس گونه، وضعیت ماهیان، دمای آب و شرایط پرورشی تعیین شود. این راه­کار­ها در دستیابی به رشد حداکثری بدون اثرات منفی روی عملکرد فیزیولوژیک تاسماهیان مؤثر بوده و به موجب آن می­توانند در هزینه­های غذا صرفه جویی کرده و تحت شرایط کنترل شده به بهبود کیفیت آب کمک شایانی نمایند.

کلیدواژه‌ها

علوم آبزی پروری پیشرفته
دوره 1، زمستان 96
دی 1396
صفحه 75-94

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار