پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان، موسسه تحقیقات شیلات، سازمان تحقیقات و آموزش و ترویج کشاورزی، بندرعباس، ایران
چکیده
میگو از جمله محصولات شیلاتی با ارزشی است که توسعه روز افزون آن چالش های زیست محیطی را منجر شده است. پرورش میگو در استخر های خاکی به عوامل مختلفی از جمله آماده سازی استخر، تهیه غذا با ترکیب و کیفیت مناسب و مدیریت تغذیه و آب وابسته می باشد. غذادهی سبب تجمع مواد مغذی و مواد آلی در استخرها شده و منجر به شکوفا شدن فیتوپلانکتون ها می گردد. فیتوپلانکتون ها غذای طبیعی مناسب بستر و ستون آب را جهت تغذیه بچه میگو ها، تولید اکسیژن و پالایش آب به عهده دارند. از اینرو ترکیب بندی جمعیت پلانکتونی در آب استخر های پرورش از اهمیت زیادی برخوردار می باشد. حضور برخی گونه های فیتو پلانکتونی در تراکم های بالا می تواند باعث سمیت، ایجاد شرایط نامناسب شیمیائی آب و یا حتی بروز مرگ و میر گردد. اطلاع از فراوانی و نوع گونه های جمعیت پلانکتونی محیط پرورشی میگو، ایجاد شرایط تولید پایدار و دور از استرس را برای این آبزی به همراه خواهد داشت.
)